كسى كه نماز را مزاحمى براى اعمال و كارهاى روزمره شخصى بداند از دو حال خارج نیست یا ناشى از عدم آگاهى و جاهل بودن به موقعیت نماز و جایگاه آن در دین است كه تصور مىكند نماز با سایر تعالیم دین یكسان بوده و با بقیه احكام اسلامى فرقى ندارد و یا به خاطر ایجاد بهانه در ترك آن است كه مىخواهد آن بهانه را بعنوان دلیل نمایان سازد كه هر دو جهت مردود است. بطلان تصور اوّل به این است كه نماز برترین جایگاه را در دین دارا بوده و هرگز در عرض سایر احكام دین نیست. در برخى از تعابیر، معصومین(علیهم السلام) نماز را عصاره دین و بلكه تمام دین به شمار آورده اند چون همه دین در نماز متجلى است.
و بطلان تصور دوم به این است كه طبیعى است هركس براى انجام عمل یا ترك آن سعى دارد كه دلیلى داشته و انجام و ترك هركارى را بدون علت انجام ندهد چون هیچ كارى بدون علت نیست.
البته اگر سئوال شود كه اقامه نماز كه جنبه ایجابى و عملى دارد نیاز به دلیل دارد ولى ترك نماز چیزى نیست كه جنبه عملى داشته باشد تا نیازمند دلیل باشد؟ پاسخ ما این است كه چون نماز حكمى است كه از بنده خواسته شده و جزء واجبات بحساب آمده اگر كسى آن را ترك نماید باید دلیل اقامه كند نه كسى كه آن را انجام مىدهد.
.png)
و امور زیادى در دین وجوددارد كه جنبه سلبى آنها و تركشان نیازمند دلیل است مثل اینكه در قیامت از انسان سئوال مىشود تو كه سالم بودى چرا روزه نگرفتى؟ چرا تو كه مستطیع بودى به حج نرفتى؟ تو كه سرمایه داشتى چرا خمس و زكات ندادى؟ همه اینها جنبه سلبى دارند و تركشان محتاج دلیل است نه انجام آنها.
اینجاست كه افراد به بهانه ها تمسك مىجویند و تلاش دارند كه آن بهانه هاى واهى و خیالى را بعنوان دلیل ترك عمل خود ارائه نمایند و حال آنكه خود مىدانند كه اینها بهانهاى بیش نیست.
معمولاً عادت بشرى بر این است كه بهانه تراشى كند و تنبلى و سستى در هر كارى را توجیه نموده و اعتذار بطلبد و این عذر و بهانه ها دلیل و نشانه عدم تمایل یا سستى اراده اوست.
پی نوشتها:
1 ـ نهج البلاغه، نامه 31 فراز 13.
منبع: كتاب نقش نماز در شخصیت جوانان
درباره این سایت